Klasikleri Niçin Okumalı?

Italo Calvino’nun Klasikleri Niçin Okumalı? kitabını bitirdiğimde, elimde sadece bir deneme kitabı değil, okuma serüvenime yeni bir pusula kaldığını hissettim. Calvino klasiklere öyle bir yerden yaklaşıyor ki, onları tozlu raflardan indirip gündelik hayatımızın tam ortasına yerleştiriyor.

Klasikleri “bitmiş” metinler değil, her okunuşta yeniden doğan canlı kitaplar olarak tanımlaması bana çok şey düşündürdü. Bir romanı ya da şiiri yıllar sonra tekrar okuduğumuzda bambaşka bir deneyim yaşamamızın nedenini Calvino çok güzel açıklıyor: Aslında biz değişiyoruz, o yüzden kitap da değişmiş gibi görünüyor.

Kitap boyunca sanki bir dostla edebiyat üzerine sohbet ediyormuşum gibi hissettim. Yer yer kendi okuma alışkanlıklarımı sorgulattı, yer yer de beni yeni yazarların peşine düşürdü. Calvino’nun üslubu ciddi ama asla sıkıcı değil; edebiyatı hayatın merkezine taşıyan bir sıcaklığı var.

Sonuçta Klasikleri Niçin Okumalı?, bana şunu hatırlattı: Klasikler sadece geçmişi anlamak için değil, bugünü okumak için de var. Her okuyuşta yeniden yazılan bir metinle karşılaşmak, aslında kendimizi yeniden okumak demek.